Keşke Şiiri - Mehmed Aksu

Vay be buruşturulup atılmış kağıtlar gibisin,
Oysa sen sarsılmazdın hani.
Hani dağılmazdın en beter yangında bile.
Hani hiç yalnız kalmazdın.
Hani ölüme bile…

Vur şimdi omzuna hayatı,
Sırtladığın onca yükü.
Sonra kalkıp bir de aynaya bak.
Hadi bak bakalım o türkü
Yine kalmış mı dudaklarında.
Bak bakalım bir iz kalmış mı sırtında.
Hani sen yara almazdın.

Vay be keşke şehirlerin yağmalansaydı.
Keşke bombalansaydın.
Mevsim hüznün şarkısını söylerken,
Keşke giden sen olsaydın.
Vay haline, bu kadar mı dokundu hayat sana?
Keşke sen hiç ağlamasaydın.
Keşke dostların olsaydı.
Gerçi senin hiç dostun olmadı ki,
Dostların olsun.

Hadi bu kadar dağıtma kendini,
İçtiysen de sarhoş olmadın ya.
Hadi koyverme.
Kimini hayatı bir kurşuna,
Kiminin hayatı bir mayına,
Ve kimininki de ihanete çarpıp biter.

Demem o ki
Yalnız değilsin sen yani,
Yani sen yalnız değilsin.
Kalk şimdi,yine türkümüzü söyle,
Kalk durmak yakışmıyor sana böyle.
Ayık kafalarımızın sarhoş sevdaları,
Ve baharın yarım kalmış adı,
Eski günlerdeki gibi
Radyoda eski bir şarkı
Ve bizde her şey eskisi gibi
Yine kurşunlanalım,
Yine çatışalım,
Bedenimizi bir çatışmanın ortasına koyalım yine.
Ama sırtımızdan vurulmayalım yine.

Keşke senin de bir izin olsaydı hayata
Bağırabilseydin,
Haykırabilseydin.
Vay be
Sen de ‘herkes gibi’ ölmeyi bilseydin.

Keşke hayatında hiç keşke olmasaydı.

Kırıkkale-2001