Keşke Şiiri - Vedat Polatdemir

Hangi kelime var anlatacak bu kahrı!
kaçıncı biten cümle, yüklemi kayıp.
Hiç böyle kötü olmamıştı bu amca.
Ve hiç bu kadar yaşamamıştı bedbahlıgı.
Senden sonra hep bir keşkem oldu.
Keşke, keşke, keşke bir daha keşke…
Senden doldu, keşkelerle yıkıldı.
kaç gece bu yırtık/kaçak var bir yerde.
Bedenimi bile saramıyor karanlık
Gün mü çabuk doğuyor, yıldızlar mı şaşkın
duyguların delisi yüreğim sızla
durma parçala,parala bir şeyleri
kafa tut; ilk beynime,sonra kadere.
yanlışları doğrularla çarpıştırdıkça,
küçülen adımlarını sorgula.
Kesilen takatini süalsiz yargıla
mağrurluğunu at bir kenara...................
---------------
Ve sonra..adın…..
Hüzün gözlerin, dolduruyor ortalığı...
Kendimi yukarı çekiyorum bunalımlardan.
Son bir nefes, oksijeni bol senle bir.
Yaşamışlığın acılarını ver şimdi.
Ne kattıysam iki katını ekle ver.
acı ve hüzünden hiç borcun yok.
isteyerek ve kinle ver bana.
sen olduğun için senin için,
seve,seve yükle sırtıma.
Üzgünüm gözüm, çok üzgünüm
bu kederin için bu acın için,
çok üzgünüm…
Veremediğim için yaşatamadığım için
yasaklığımız için üzgünüm.
Ben mutluluk olmalıydım sana.
Ben neşe kaynağı olmalıydım sana.
hepte bunu istedim, Allah biliyor ya.
Kimsede benden fazla dilemedi bunu.
Sende bilirsin ya!
sende tanırsın ya yüreğimi....
yok işte diyorum yok.
kelimeler yok anlamları yok gözüm.
burada bitiyor bu noktadan sonra
onlarda biçare bende......
Keşke, keşke,keşke……….