Keşke Şiiri - Şiirimsi Adam

düşlerimin orta yerinde,
koca bir 'keşke'yi
avuçlarımla sıktım öldürürcesine...
gözlerine dokunduğum,
saçlarında yön bulduğum o eşsiz zamanları,
ve kendi kendime
çırasını yaktığım ayrılık ateşlerini,
beynime kazıdım kanatırcasına
anı denilen, aslında anarken
içten içe tutuştuğum o olgu herneyse,
işte onunla birlikte...
şimdi,
o küçük resminin karşısında,
dilimden süzülen
anlamsız sözcüklerle sarmalıyorum gözyaşlarımı...
bir ayrılık şiiri yaz deseler,
yine böyle kafiyesiz ve kifayetsiz,
hala boynunda asılı o kolyenin
ilmiklerine saklanıp,
yine seslenirdim...
ve yine anlamsızlıklara bürünüp
kulağına fısıldamak isterdim
beyaz tenine dokunarak:
kalabilseydim...
kalabilseydim keşke...