Keşke Şiiri - Handan Koca

KEŞKE
hep giden oldu
ben hep bakakaldım gidenin ardından
donup kaldım zamanda dondu ben gibi
şimdi bir şarkı yazıyorum sana
dinleyip dinleyip ağlayacağım
gözlerimden ne kadar yaş akar
hiç hesap etmedim
belki bir denizin nemi kadar diyebilirim
şiirimide yazıp bir şişeye koyup
denize atacağım
belki biri bulur diye ümitlenirim
giderken yanımda olsaydın bırakmazdım
ben varken gidemezdin ayaklarına kapanırdım
kapıyı kitler anahtarını camdan atardım
ben varken gidemezdin
seni bırakmayacağımı bilirdin
gücün yoktu ben varken gitmeye
gücün yoktu gidiyorum demeye
sen gittin şimdi yoksun
ne yanımdasın
nede nerde olduğunu biliyorum
hiç bir izin kalmadı bende
kalbimde kalan sancından başka
hiçbir şeyin kalmadı bende
oysa seni şimdiden özledim
gidişinin ikinci günündeyim
gece yarısı bir not bırakıp gittin
'bazı nedenlerden dolayı ne olur birşey sorma'
soramadım
belliki nedenlerin vardı
belliki gitmeyi aklına koymuştu
belliki yaşadığı birşeyler vardı
oysa ben sevmiştim seni
sen benim dostumdun
öyle bilmiştim seni
hatta bir sürü anımız olacaktı daha
şimdi
senden bana benden sana kalan
ve diyebildiğim tek cümle
'keşke tanımasaydım keşke'