Talihsiz bir kazaymışım
Öyle dediler
Alel acele bir sevişme
Oracıkta öylece
Oluvermişim kimselere sezdirmeden
Tek göz bir hanede
Açmışım gözlerimi
Kulaklarıma üflenmiş adım
İsteksizce,
sessiz sedasız
Öyle ki
Ne zaman doğmuşum
Kimseler hatırlamaz
Hasat zamanı bir rivayet
Bir rivayet ekinler yeşerince
Napolinin bir kazası
Demiş hemşerim Yılmaz Güney
Doğduğum yere
Siverek...
Çocukluğum,
Hatırladığım;
Toprak damlı evimiz,
Avludaki dut ağacı,
Tezek kokusu sinmiş
Annemin masalları,
Tames kamyonlarının arkasına asılmalar,
Bilyalı tahta arabalar,
Kuş avladığımız serum sapanlar,
Ve
Her sabah
Kar demeden kış demeden
Türküm doğruyum dediğimiz
Varlığımızı Tükün varlığına
Armağan ettiğimiz
Siyah önlük
Beyaz yaka
İlkokul günleri
Çocukluğum,
Unutamadığım
Çadırlarda kaldığımız
Manisa'da ırgatlık günleri
Esmer çocuk hikayesi işte
İdealist bir ögretmenin
Marifetiyle devam ettim okula
Allah'ın pis Kürdü olduğumu
Orada öğrendim,
Beyaz mendiliyle
Gözyaşlarımı silende
Güzel bir Türk kızıydı yinede
Kayıt Tarihi : 25.4.2020 15:11:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!