Kesit Şiiri - Ömer Gümeli

Seyre daldığı alemi bir anlık bıraktı
Kendini bulduğu iskeledeki çay bahçesindeydi
İstese belki
Arasa
Ki arayacak kişileri de vardı
Ki aradıkları onla olmaktan keyifte alırlardı

Kulağında çınlayan ezgi
Seksenlerden olsa gerek
Kimse de bilmez ki
Gerekte yok dedi

Adam dışarı her zamanki gibi yalnız çıkmıştı
Susmaya alışanlar yalnızlığı daha çok severler dedi içinden
İskeleye eksik bir hikâye çarpsındı
O gün dudağından bilinmez kaçıncı masa şiiri döküldü

Çay ver garson! dedi oturmadan
Her zaman ki gibi
Tek şekerli
İskeledeki dalgalar
Huzurun yalın sessizliği
Yalnızlığın notasız senfonisi
İşte o benim! dedi
Ne demişti hem iç sesine o masadan kaçıncı kere
Hapsin hapisliği olmaz
Müebbete müebbet sarsan solan ömür daha solmaz
Dilindeki seksenlerdendi türküsü
Dalmıştı evinin önünden geçiyorken dün
Neden şimdi ortalık ıssız
Teselli diyorlar şükürbazlar
Ne çabuk öldük dedi
Neden
Ölmeden

Geçemez ki şimdi önünden evinin sevdiceğinin
Uzaklar diyorlar
Denizin önü iskele
Anadolu’ya gurbet diyorlar

Efendim! dedi garson
Elinde tepsisi
Tepside tek şekerli

İrkildi
Hiiç dedi
İç ses o
İç ses
Sessizliğimin dem’i

Demli değil mi?
Koy o zaman... Masa kitabı 26/514