Kesit Şiiri - Serdar Özmilli

ANNEANNE
Ümidi solduran eylüldür derler;
Ömrümü kuşattı nice eylüller.
Şikâyet etmedim; umdum, bekledim.
İsyanla, feryatla değişmez kader.

Çetin bir sınavmış benim sınavım;
Dibinden budandı kolum kanadım.
Yazım kışa döndü, söndü ocağım.
Bense yarınlara bahar adadım.

TORUN
Eylül uzadıkça tükendi ümit.
Çok sıkıntı çektik, gözyaşım şahit.
Yanarken içimiz mümkün mü sabır?
Vazgeçtim bahardan, kalmadı vakit.

Yollar çakıl dolu, bahçemiz diken.
Yanıp duruyoruz hak etmemişken.
Açın gönlünüzü, gülün diyorsun...
Gülebilir mi bu acıyı çeken?

ANNEANNE
Gülmek bizim için, gözyaşları da.
Pişip eriyoruz fani dünyada.
Kuru dallar bile çiçek açardı,
Keşfetsek baharı eylül ayında.

Gülsün yüzleriniz, güller solmasın.
Günahsız gözlere yaşlar dolmasın.
Hep bahar yaşansın eylüle rağmen.
Çok zor bir şey mi bu; niçin olmasın?