Kesit Şiiri - Zübeyir Kara

Basamak basamak oldu bütün tepeler
Koşarak yorulduk boşa gitti emekler
Sevgide şefkatte kanat açtı melekler
Nefesler çekildi tutuldu tüm dilekler
....
Ekildi tohumlar artık bir bekleyiş
Sevgiydi neticesi huzurdu isteyiş
Toprak ustaydı sanatında,ağırdan işleyiş
Bir anda olmazdı,isterdi sabreyleyiş
....
Umut getirirdi yeni gün ağararak
Uyandırmak istiyordu canlıları, bağırarak
Yine birşeyler diyecekti,yanına çağırarak
Karanlıkla yarışırdı durmadan,yalınayak
....
İskeleye poyrazdan kara bulutlar yanaştı
Acaip ışık gürültüsü ki tepelerde çınlaştı
Bizide ürperterek üstümüzde ağlaştı
Toprağa sarılarak amacına ulaştı
....
Tepeler eteğini papatyayla bezetir
Güvercinler yavrusunu şefkatiyle gözetir
Gül ile bülbül aşkta bir özettir
Güzellik netice,sevgi üstün meziyettir
....
Uzaktan bütün yollar,ince bir izdi
Başka boyutta hisler,derya denizdi
Mutluluk içimizdeyse,dışıda temizdi
Başka yerde arayanlar,dillerde kerizdi
....
Sorarım sana ey bahtı kara
Hayata küstürülmüş,bağrı derinden yara
Ne anladın,gönlünü vererek onlara
Ömür dediğin,yitik bir kumbara
....