Keşiş Suyu Şiiri - Ali Arslan

/Makine Yüksek Mühendisi İbrahim Tuğsuz'a adanmıştır./

Keşiş haziranda yağmura doyar.
Suyuyla kokusu akar gelir Geben dağlarının,
Çokak yaylasının.
Apak bedeniyle,
her damlasıyla alır gider
bir dağ kızının kabaran hayallerini.

Kayalıklara her vuruşunda ne seller olur.
Gözyaşlarının her yağışında
yürekler çarpar çarpar,
akıl öyle bir korkar.

Ah keşiş,
biriktirdiğin katman katman balçığınla,
ne inançları kaç kez yıkadın.
Azgın sularınla
doldurup götürürken bir geçmişi;
önünde,
nice hayatlar kucaklanıp ötelendi.

Nice aşklar yıkandı
kan kızıl suyunda senin,
bereket saçarken yazgısına şimdi Çukurova’nın.

Ah keşiş,
karnından yararken
biz senin önünde;
dimdik
ant içmedik mi her seferinde inatla,
seni durdurmaya?

Kan kırmızı suyunu yükseltip,
gelinlik bir kız gibi
seni,
beton elbiselerle
yeşiline katmak için Andırın dağlarının.

Bir gülümse,
bir soluklan istedik.

Sen sakinleşirken,
suyunun dibinden biz
binlerce ışığı hayata akıtacağız;
kucaklaşsın diye
gökyüzünde geceleri yıldızlarla.

Ay senin göl olan koynuna saklanacak.

Kargılık köyünde,
bir köylü kızının
gözbebeklerinin her bir yeşiline yansıtacağız aşkı.

Ah keşiş,
bir gün seni
sıcak,
nem
ve toz içinde bin bir emekle,
kulaklarından bükerken,
biz de gülümseyeceğiz
mutlaka
bir gün senin önünde.