*Kesintiye Uğradı Sevdamız*

Bu sabah uykuyu yudumlarken herkes
Kesintiye uğradı gene sevdamız
Hayalleri gibi diyarımın çocuklarının

Oy Veysel’im,Berfin’im,Azad’ım!
Sokaklarının gülleri diyarımın
Üç can
Üç bahtsız çocuk
Çorak toprağında Mezopotamya’nın!

Veysel!
Evin tek erkeğiydi kalabalık ailede
Veysel Karani’ye sunulan adakla
Dualarla gelmiştin
‘‘Erkek adamın erkek evladı olur’’ diyen
Baba yüreğinde!

Berfin!
Kar tanesi gibi billur bakardı
Parlayan gözlerin
Açılmıştın kışın baharında kardelen misali
Bir dağ yamacında
Nağmelerinde kuzuların!

Oy Azadım!
Sevincinde palet gıcırtılarının bittiği
Dicle coşkusuyla
Dökülmüştün öksüz yuvana
Bihaber kaderin cilvelerinden!

Diyarı Batman’da
Hayallerinle oynarken gizemli eşkıyalar!
Kesintiye uğradı gene
Sokaktaki çelik_çumak sevdan
Topraktan yaptığın oyuncakların
Avaz avaz haykırınca soğuk ölüm
Narin canlarda kesintiye uğradı
Dilinde sustu sevgi nağmeleri!

Masallarla uyurken yaşıtların
Ey esmer çocuk!
Silah seslerinde ninnilerle yumarsın kara gözlerini
Belki de gözyaşlarına bulanmış bir annenin
‘‘Lori lori berxem lori’’ ağıtlarında!

Sevdalarımız!
Hayallerimiz!
Aşklarımız!
Yaşanacak nice güzel duygularımız
Bir bahar kelebeğinin kanatlarındaki özgürlüğü misali

Kesintiye uğradı narin topraklarımda!
Üç yeni filizlenmiş beden!

Ve sen şair!
Varsın kesintiye uğrasın mürekkebin
Varsın yazmaz olsun kalemin
Sussun dilin!
Neye yarar?
ÇOCUKLARIN SEVDASI OLMAYINCA! ! !

10 mart 2008

NOT:Bu şiire ilham kaynağım olan değerli gönüldostum Gülten Kahraman'a sonsuz sevgi ve saygılarımı sunuyorum.

Lori lori berxem lori:Ninni ninni bebeğim ninni
Çelik_çumak oyunu:Bir uzun ve kısa odun parçasıyla oynanan çocuk oyunu.

(Ressam Aydan Küllüce)
'Yağmurlar sessiz
Sessiz ayrılık gözyaşları
Sert esse de rüzgar
Rüzgar sesim
İçin, için bir ağıt tutar yüreğim
Gönüllere türkü sessizce
Sessizlikte nefesim…

Gönül köşesine resim
Gam vururken yüreğe
Yüreğe keder
Basılır sarı sayfalarda kader
Kader, bir resim
Son perdesi, karesi filmin…

Ve bir kadın
Kadın... ana
Eteklerinden çeken çocuklar
Gidenle yaşamda kalan.
Petrol karası düşleri
Çıplak ayaklı çığlık
İpliğinde bir nakış
Nakış çamur…

Kan renkli sevi
İşlediği gizli
Gizli yüreğine
Kelebek kanatlı asaleti
Kısacık ömürde
Ömür yas
Yas... ölüm

Sabahlarımda kahır
Kan kokan rüyalar
Hazan sarılı hayat
Güneşin yalan yüzü
Bir zehir şimdi zaman
Güneydoğu türkülü…

Gülten KAHRAMAN (SEN SUSMA adlı şiirimden...)

Kesintiye uğramayan uğ-ra-tı-la-ma-yan yaşamlara...
Seni tanımak güzel, dost...
sana ilham kaynağı olabilmekse onur...
Yüreğinde var olan tohumlardır dost dizesiyle yeşeren...
ve senin riyasız tavazusudr yüreğinin, bunu dile getirmek...
Daha iyi ve güzele doğru...yolun açık olsun!
Sevgimle

(İbrahim EROĞLU) Çocukluğumu Yarına Sakladım...

Kaldırımlara cinayetler döşenmiş,
Bu şehir kaçıncı katilini saklıyor utanmadan!
Ve neden acılarımızın failleri hala meçhul.!

Benzemez hiçbir sarılış,
Hiçbir soluk.!
Annelere kurşun sıkan zavallılara tükür!
Acınası bakan gözleri yumrukla,
Ölümün küçük olmasın!

Bir kış ikindisi,
Kurşunlanan bir kadının donmuş kanı,
Batman sokaklarını intikama boyarken,
Öfkemi,sevdamı,çocukluğumu yarına sakladım!

Oysa oysa...
Kalabalıklara söylenecek sessiz şarkılarım vardı...

(Mehtap ALTAN)
Bahar kelebeğinin kanatlarına konduysa düşler korkma şair bekle...
Çocukların sevdaları susturulamaz...
Sİlah seslerinde buğuların arkasına saklansa da uyur, bekler, büyür...
Çocukların sevdası kardelenlerin cesaretini alır
En buğulu zamanların en cesur anlarında...

Neden çocuklara reva görülür ölümler...
Neden onların pembe hayalleri karaya boyanır...
Neden büyüklerin hata, hırs, kin ve nefretlerinin bedelini çocuklar öder...

(Saadet ÜN) NEDEN BU DÜNYA ÇOCUKLARA DAR EDİLİR...
Dünyanın dört bir yanında çocuklar çığlık çığlığa...
Oysa onlar hiç haketmediler böylesi bir bedel ödemeye...
Ne diyeyim... Lanet olsun büyükler mi diyeyim...
Lanet olsun insanlık mı diyeyim...
Lanet olsun Savaş mı diyeyim...
Lanet olsun kin, nefret ve kötülük tohumlarını ekenler mi diyeyim...

En iyisi susayım...
Ve ben sevmeye devam edeyim
Dünyanın tüm masum, mazlum çocuklarını...
Yüreğimde taşıyayım pembe düşlerini...

(Müzeyyen Başkır) Kerkükte Çocuklar

Yaşamanın adı kan simsiyah duman
Bu kadar mı canavar ADI insan
Şahlanmış bir kırbaç
İnip duruyor ıslık gibi anlımda
Kerkükte çocuk çığlıkları
Birer namlu ucunda

Güvercinler gökyüzün de yine
Çığlıklarını dinliyorum hayırlara
Aldanıyorum barış sanıyorum
Çocuklar ahh masum yavrular
Kerkükte kana bulanıyorlar(!)

Gözleri korkak hepsinin gözleri titrek
Mutluluk nedir gülmek nasıl bu ne demek
Yağmurları tanıyor onlar KURŞUN adıyla
Deliyor onları katlediyor iri damlalarla
Emperyalistlerin ouyuncağı topraklarda

Bir anne ağlıyor yiten çocuklarına
Annemi düşünüyorum içim dağlanıyor
İsyanımdan ölesim geliyor canım yanıyor
Yok oluyor bitiyor bebekler kerkükte
Yağmurlar içime yağıyor

Soyut bir çizgide işte herşey
Sahip çıkamadı ne yazık hiç kimse
Oyunsuz onlar savaş alanların da
Büyümeyi unutmuşlar
Tabancalar mermiler oyuncakları
İnsan olmanın onuru hani nerde?

Artık türküler güzeli söylermi
Bombalanan yalnız şehirler mi yürekler mi
Babalar mı sadece inleyen Anneler mi
Geceleri varmı onların şimdi umuda
Korkularla bekleşirken çıkabilecekler mi sabaha
Kandan etten yağmurlar düşerken toprağa

(Kazım ÖZTÜRK)
gün bizim
evet, kesintiye uğradı, sevdamız, umutlarımız.
ama umutsuz değilim. mutlaka güneş doğacak.
öyle bir doğacak ki, bütün zalimleri boğacak.
yarın, kesin biliyorum bizim olacak.
ekmeğimizi suya basarak yedik,
kahırları ekmeğimize katık ettik,
uykularımızı bölerek geldik,

NOT:DEĞERLİ GÖNÜLDOSTLARIMA TEŞEKKÜRLERİMİ BİR BORÇ BİLİRİM...SAYGILARIMLA...