Kesintisiz Kahır Tufanı Şiiri - İmren Çelik

başlayamadan bitirdiğim cümlelerim,
başıboş gerçeklere saldı kendini sevgilim...
fortmantoya astığım örselenmiş düşlerimde buruk bir gülümseme!
siten yerleşen gözlerimde,
yerli yersiz tuzlu damlalar var sevgilim..
rüzgarın rotasına kapılmış,
asi bir uçurtma gibi savrulan düşleriminse,
kanadı kırık!
sonbahara kuyruk sallayan,
yaprakların solmuş sarısını alan,
bir hüzün oturdu yüreğime!
bildiklerimi unutturan bir öfke sardı etrafımı.....

yağmur kaçağı ruhuma;
dalga dalga vuran aykırı gerçekleri vardı bu ayrılığın...
saçakları çökmüş bir verandaydı,
sığınmaya çalıştığım yalnızlık...

içine giremediğim bu hayatta;
ucundan tutunamayacak kadaruzaktım,
yaşam denilen sıcaklığa...

notası eksik bir türküdür benim aşk'ım..

uyruğu bilinmeyen kimliksiz künyem bir ayrılıktı bu..
ardı kesilmez yarınların,
hesapsız badirelerinin,
esrarlı telaşına tutulan göğsümdeki ağrı,
gecenin buhranına sığınır sevgilim!

günün avlusuna doğan sabahların cepleri,
zifiri karanlık dolu..
kısık ve boğuk uluşan köpek sesleri,
can çekişen düşlerin ölüm habercisi miydi sevgilim!
deprem sancısı yaşatan içimdeki isyan;
meçhul sevgiliye gönderilmiş adressiz intihar mektupları mıydı?

kesintisiz kahır tufanına tutulan,
zemheri gönlüm cehennem şehirleridir!

heybetli dağların hummasına oturmuş şafak;
kaçak bir kaosun,
kulağıma mırıldadığı ezgilenden peydahlanmış bir öfke sevgilim..

tanyeri ağarmadan;
keşfedilmemiş coğrafyalara uçurmalıyım,
kanatlarında umut taşıyan dişi kırlangıçlarımı,
mahçuplaşan güvercinlerime özgürlük tanımalıyım!

yüzümün hatlarına yaklaşan tebessüm,
gözlerime yasak..

karanlıkta kıyıya vuran hasret,
düşlerime diş geçiren düşman,
morarmış cesedime kuşun sıkan gavur....