Ağaçların dallarına sarılıyorum,
Ellerimle yapraklarını avuçluyorum.
Okşar gibi seviyorum meyvelerini.
İç yakan kokusunu duyumsuyorum.
Sonra demetle gülleri kucaklıyorum.
Asla dikenlerine aldırmadan,
Burnumu yaprakların arasına sokup,
Nefis kokusunu derinime çekiyorum.
Koşuyorum tepelerden aşağılara,
Bırakıyorum kendimi serin sulara,
Uzunca bir süre içinde kalıyorum nefessiz.
Tuzlu suların ferahlığını anımsıyorum.
Ardından çekiliyorum gizemime.
Onu bana veren gecelerle buluşuyorum.
O ki; sadece bir tül gibi gecelerin kadını,
Yalnızlığımın simsiyah hayaline sığınıyorum.
Yani yeşilsin..
Yani kırmızı..
Yani mavi...
Kesinlikle Siyah.
Kayıt Tarihi : 25.2.2004 12:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!