Kesim yerleri içinde yinelenen yiyecek ya da giyim veya araç gereç gibi kullanımları sağlatan sunu buluntuların tekrarları sırasında, grup bilinci yeni bir algısal mana anlayışına kapıldı. Kapılma olan bu mana anlayışına göre sanki gizli bir el bunların duygu ve anlayışlarına dokunuş yapıyordu. Bu dokunuş ile gruplar birbirlerine farklı bakmaya ve farklı tavır almanın tutum değişmesine zihnen alıştılar. Bu dokunuşa göre akıllarda duygu sel oluşa bağlı yeni yeğleyiş belirtileri tek tek resmi geçit yapıyordu. Bu duygusal dokunumla olan belirimlere göre şeytan bir fısıltıyı ortaya koydu.
Bu fısıltıyla(duyuş ile) şeytan diyordu ki; “birbirinize karşı bir daha yamyamlık etmemeye çalışınız”. “Sunu yapanı yersen bu sunuları bir daha bulamazsın” diyordu. Bu tür girişme böyle demenin algısını ortaya koymuştu. Gizli etkiyi yapan el de, hediye bırakandı. Bırakılan hediyeydi. Hediye bırakanların iltifat olukla kendilerine yapılan sununun (kurbanın) etkisinden başka bir şey değildi. Uzaktan hediye sunumlu girişme; belki de “uzaktan duyum” yoluyla yapılan, tarihin ilk "centilmenlik anlaşmasıydı" bu.
Tarihteki yazılı olan ilk barış anlaşması Kadeş Barış Anlaşmasıysa; uzaktan temas ile hediyeleşen ilk işareti (işmarı) anlaşma da buydu. Kesim yerleri içindeki armağan sunu yeri olan bu yerler; ilk kes uzaktan sunusu olan ve uzaktan teması olan süre durum “tapınak anlaşmasıydı”.
Ki bu anlaşma El döneminin ahit dediği imanı sözleşmesinin de çok öncesinde olan bir işaret dili (işmar dili) anlaşmasıdır. Uzaktan armağan sunan anlaşmalar; üreten grup tavrıyla başladı. Üreten gruplarla devam eden bu süredurum, birleştiren inşacı bir akitti.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta