Kesilen Ceza Şiiri - Mehmet Elçin

çekilen cefa gibi bir şey olmalı,
açılan kefen
yada saçılan tohum.

akıbeti kendinden meçhul bir ayna
açılıyor sonsuza doğru
her cinnin bir insi olsa gerek
yağılan kar dünya keşfine yolcu

renk veren ama sır vermeyen
ketum gözleri ellerinden kirli
çocuk bakışı gümbür gümbür.
barikatlar, çuvallar dizili yolun başında
yolun henüz başında,
korkutuyor kalabalıkları çocuklar
ama bu cezanın müeyyidesi yok mu?
işte bu bilinmiyor.

bilinmeyen bir başka şey de;
kelimenin aslı ve faslı.
tadında bırakmak gerek
insanı anlamayı.

hiç güvence yoktur
yaşamaya az kalmaya
güvendiğin 'bir kez' i
ıskalayan varsa
yaşamayı bilmektir
bırakmadan enkazı.

kuşlar ve tüyleri
unutulmayan iki şey
unutulmayıp
'iki şey' olan ne varsa
sayıp dökülebilir aynaya
ayna ayna güzel ayna
söyle bana...

yaptırım, kaldırım ve binimum tuhaf kelime
zihnimde uçuşurken
şu geldi aklıma
kesilen ceza -her ne ise-
akıbeti benden sonra
ne ola?
kime kesile, kimle ola?
beni hatırlar mı ki?
bensiz yapar mı?
benle birlikte mi göç eder o mekana?
o mekansa, ya ben?

sınırsızlık haddini bilmemekse
bilmek sınırsızlığın haddine mi düşmüş?
kimin haddi sınırlara gebe?
haddin sınırları kimin?
kim sınırsız hadd sahibi?
soruları çoğaltmak manasız.
gerçek soruların arkasında.

sonrası ceza
öncesi hayy
şimdisi an
bıktım anı yaşamaktan.

Mehmet ELÇİN
30 Kasım 2006 Perşembe