Kesik Çizgiler Şiiri - Tunahan Ermihan

Geçip giderken kesik çizgiler ayrı arabaların camından bakan gözlerimizin önünden her an birbirimize yaklaşmaktayız sevdiğim. Sen günün tüm yorgunluğu omzunda gözlerinde o masum uykulu ifade sessiz sedasız bilmediğimiz bir noktada kesişecek anlık bakışımızı beklemektesin. Bense başka bir arabanın ön koltuğunda hasretlerini tüketmeye çalışan yüreğimi dizginlemeye çalışarak uzun vadeli düşüncelerin kollarında o kesişeceğimiz noktayı beklemekteyim. Bilmem belki de sen beni veya ben seni göremeyeceğim bile ama en azından seni taşıyan aracı gördüğüm için sevineceğim, içim kıpır kıpır olacak, gözlerim dolacak ağlayamayacağım… sonrası, boğazıma dolanan yutkunmalar, buğulu birkaç kelam, anılarla verilecek masum bir savaş. Seni her gördüğüm ve ayrılık saati yaklaştığında yaşadığım duygular sonrası…

İşte geçtin ve gittin; evet yenilmişti herhalde gözlerin uykuya, ben seni gördüm sen beni güzel bir rüyayı belki de

Şimdi yollar ve kesik çizgiler bizim aleyhimize çalışmakta. O andan itibaren bizi yakınlaştıran her şey bizi uzaklaştırmaya başladı. Kilometre 1 dedi… 2 dedi… 3 dedi… hasretlerine eklediğim her bir satıra kilometre taşları da eklendi

Seni şimdiden çok özledim