Kendimden sana bir yol biliyordum
Ellerim kadar yakındım ellerine
ne anlaşıldım ne öğrenildim.
Ben Hindistan zannedilip vazgeçilendim
Bambaşka bir kıta iken kıyısından dönülen
Yagmurlarım bilinmez, ormanlarım yürünmez
Güneşin üzdüğü sazlıktan bir evdim ben
Kendimden sana bir iklim biliyordum
Ovalarım kırık, ırmaklarım çürük,
yüz ölçümüm küçüktü
Bak, gece oluyor yine yalnızlığımıza kast edesiye utanmadan
Güneşleri vaktinde müsrifce batırmışız
aymayacak karanlığımız hep bundan...
Kayıt Tarihi : 18.10.2017 03:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!