Keşif... Şiiri - Yasemin Şentürk

Sonunda öğrendim!
Sana uzanmak için meğer
Bir ebru kitresine
Katmak gerekiyormuş
Tüm olasılıkları…
Sivri uçlu iğnemsi şeyi
Tutup senin denizinden
Benim gökyüzüme doğru
Çekmek gerekiyormuş…
Ki ancak böyle
Resmediliyormuş
Bu çerçevesiz aşk…

Burnumu kaldırıp gökyüzüne,
Alıyorum rüzgârın
Buz gibi selamını.
Anlıyorum o anda
Aslında
Sonbaharda birbirine çarpan
İki dolu bulut oluşumuzu...
Ve
Vatansız bir sevda misali
Özgürce yağacak bir toprak için
Oradan oraya savruluşumuzu.
Üstelik…
Şimşek çakmasını,
Yağmur yağmasını,
Ve nefis kokusunu her zerrenin…
Bunların hepsinin
İzinsiz bir kopuş olduğunu
Keşfediyorum…

Avuçlarım telaşlanıyor
Saçlarım coşkulu bir deniz…
Bakıyorum da
Bu bedende bir tek
Yüreğimin sınırları
Mutlu ve bağımsız…
Başkalarına adanan yaşantımızda
Şu içime sığmayan umut
Artık gömülse mi ki
Kendi bağrımızın toprağına?