Kesici Yaralar Şiiri - Şahsına Münhasır

Sürünüyorlar boşluklara,
Huzur dagından.
Yere sürtünerek,
Canını inciterek,
Gülleri yararak.

Kayıyorlar aşağı,
Rengarenk çevreleri solarken.
Yaşarıyor gözleri,
Pişmanlık tabancası ellerinde,
Kafalarına sıkarken.

Birbirlerine baktılar ara sıra,
Kafaları eğik ve hüzünle.
Sürünmeleri durunca,
Biraz da yürüdüler.
Aşağıya bile bile.

Sonunda indiler.
Soldular ve döndüler.
Baktılar zirveye.
Bazıları ise geri çıktı,
Devam ederken bakmaya.

Ahmet Burak Yarımbatman