Keserler .! Şiiri - Abdullah Begiev

Siz, şehrin sokağında yaşayan,
Siz, benim gibi zorlu yaşayan,
Ayazlarla mutlanan ağaçlar,
Direnişe inanan ağaçlar
İdiniz.
Her dalınız kendi kendine
Büyümeye, yeşermeye
Birer yol ve izi seçti -
Çizgiyi aşana haddi bildilrildi!
Sizi denklediler, bir birinize
Benzettiler- çağı yazanlar.
Çekip almasınlar diye yükseğe
Sizi yere yapıştırdılar!
Didindikçe siz büyümeye-
Yükseğe, göklere, özgürlüğe ...
Baltalar, testereler, makaslar
Umutlarınızı kırptılar
Umutlarınızı – yolları
Umutlarınızı – yılları
Sizi göğe çıkartacak yolları
Sizi özgür yeşertecek yılları
(Oldunuz işte, birer acı çığlık
Her dalda – dilsiz hıçkırık!)
Ama yok, öyle yaşamı harcamak
Güneşi kim durdurabilir yolundan?!
Kararlılık, inanç, çaba
Var kadar, yok durmak, usanmak!
Allahtan – kökleriniz derinde
Siz yeşerirsiniz yine eski usulde
Siz bakarsınız dünyaya ve güneşe
( Ne çare, testereler yine ... )
Siz yine çıkarsınız güneşe,
Kollarınızı da uzatırsınız alabildiğince,
Kaldırırsınız başınızı yükseğe -
İnanarak günün doğuşuna ve iyiliğe
Aydınlığa, sabahlara uyanırsın da
(Ne çare, baltalar yine ...)
Kendi gönlünce büyümeye
Gücün yok, yolun yok -
Keserler!...

(çeviri: Leman J. Koç)