Kervansaray Şiiri - Toykan Nar

Bir gün sabah olacaksa, güneş değil sen doğmalısın günüme.
Ay varken ay, yokken güneş olmuşsan şu gönlüme.
Yar deyince söyle kalbin titremesi çok mu be?
Razı olmuşken senden gelen her nazlı haline.

Aşkın harlandırır bendimi, yanar durur aşkına.
Mihrim olan kadın bir bakışla gelir baskına.
Irmaklar göller sele dönüşüp te taşınca.
Mahur gözlüm kilidin açar görünmez bir kargıyla.

Isırgan otu gibi dokunmayana zarar yokken.
Zar misali dokunup ta hayatıma yaşattın.
Kum misali sevgim sana taş aşındıça bolarken.
Umut oldun sen gönlüme bir incecik fidanken.

Tozlu yolları aşıp beraber geldiğimiz günlere,
Lal misali şaşkın şaşkın bakar dururum kendimce.
Umum sevinçler yaşanmış ve ders hüzünler seninle.
Olmayınca olmaz işte sen dert olur garip gönlüme.

Lafıgüzaf her dediğim sen takılma sözlerime.
Senim varlığın ruhuma can ve ferdir gözlerime.
Uğruna canım feda olur yaşatmak için her zaman seni,
Nasıl hak ettiğin yerde hakkın olan güzellikle verdiğim sözler ile.

Kervan saraylar boyunca yapsam adını yazsam dağlara.
Aşikardır sana olan sevgimle eş değer olmaz.
Rast misali en doğrusu olurken sen aşkıma.
Ilıcan gibi kalbimden çıkan aşkı yansıtmaktadır bu zat sana.

Cenah olmuş sevgin aşkla kuşatmıştı kalbimi.
Ilgınlar açtırdı kalbimde sen sararken her yerimi.
Gün oldu gün bayram oldu gün sen oldun benimle
Islak ıslak yağmurlarda yağan sel olduk birlikte.