Kervankıran Yıldızında Yeminim

Hiç birşeyimin olmadığını varsayanlar
İçimdeki gizli odamın
Deli lambasını yaktığım zamanlarda
Dudaklarındaki sahte ve yalan sözcüklerle
Dikkatlice yaydıkları
Aceleci anlık tebessümlerini
Nereye gizleyeceklerini bilemiyorlar..

Kimbilir dünyanın içindeki
Uyurgezer ruhların
Demir attığı limanlardı
Doğru gelen herkese
Tuhaflık ve gariplik bende vardı belki..

Anlatabilmeyi isterdim oysa;
Ölümü;
Sensizliğe açılan her kapının ardında
Öle öle yaşamayı,,
Erişilmezim
İmkansızım olduğun halde
Aykırı ve Asi Yüreğinde bulduğum
O parçamın peşinde
Küçücük bir GÖLGE olabilmeyi,,
Bir çift gözün uzağında
Dayanılmaz bir cinayet olup
Damla damla kanımla adını yazabilmeyi,,
İşlediğin her günahın bedelini
Canımla ödeyip
Masumiyetini göklere çıkarabilmeyi,,
Büyümüşlüğümü hiçe sayıp
Yaşamadığım çocukluğumu
Avuçlarında bana
Sunduğunu sandığım zamanları
Anlatabilmek isterdim..
Anlatamayacağımı bile bile! !

Artık şimdi;
Sevdana koşulsuzca inanan yanlarımı,,
Kayıtsızca gülüp geçtiğin her satırımı,,
Ve iki dudağının arasından
Zulmünü kusup
Ölümü bastığın şu bağrımı,,
Sevgimin yetemediği yüreğinin
En kuytu köşesinde bir bir
Tutuşturup yakıyorum! !

O DELİ lambamın ışığıyla

Güneşine ulaşabilme adına

Kanatlarımı göndermiştim sana..

Ürkek umutsuz yazgıma

Ve amansız Yalnızlığıma

Verilmiş en büyük ödülsün diye! !

O DELİ lambamın ışığında

İltica edince yüreğim yüreğine

Kervankıran Yıldızına yemin etmiştim;

Senin gözlerinle bakamadığım,

Senin sözlerinle konuşamadığım,

Senin cesaretinle güç bulamadığım,

Senin beyninle düşünemediğim an;

Aykırı çerçevemde tüm parçalarımın

Paramparça olduğu zaman olacak! !

Yeminim yıldızımın göğsünde kazılı
En karanlık gecene
Ve sevgisiz yüreğine
Damlayacak tüm aydınlık
Başının üstünde dursun! !