.
Kibirle insan yükselemez, alçalır
Alçakgönüllülükle efdalı olur insanın
Et ve kemikten yaratılan,
Bir nefesle var, bir solukla yok olur belki
Zerre kadardır gökyüzünde,
Ama unutur yaratılışını,
Gururla yürür, küçük dağları o yaratmış gibi
Kendini dev aynasında görür.
Gençlik geçer, yaşlılık gelir,
Zaman kimseye iltimas tanımaz.
Yirmi beş yıl yaşar belki sağlıklı ömründe
Ama sonsuzlukla aldatır kendini.
Oysa hepimiz handa misafiriz,
Kısa bir konak, bir yudum huzur...
Kervan geçer, iz kalmaz çoğu zaman,
Ve pek azı anlar bu yolun özünü
09/04/2025
mesakin
Kayıt Tarihi : 9.4.2025 13:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!