Evvel zaman içinde, bir kervan yolunu şaşırıp, buzlanan Gölbaşı Gölü’nün üzerinden geçerler. Buzun üstüne kar yağdığı için fark etmezler. Burası düz bir alan zannederler. Dinlenmek ve ısınmak için ateş yakarlar. Ateşin ısısından buzlar kırılır ve bir süre sonra batarlar. Canları, malları hepsi suya gömülürler.
Bu efsane unutulmasın diye bir şiirle anlatmak istedim.
Kervancı
Develeri art ardına,
İplere takmış kervancı.
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
TEBRİKLER...yüreğinize sağlık sn Cahit Konut bey.
Tüm kâlbimle sizi destekliyorum....
En derin saygılarımla...başarılar dilerim...
Her şey gönlünüzce olsun..esen kalınız her daim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta