Kervan Yürür Şiiri - Osman Erdoğmuş

Ömrü laklakla geçer iş yapıyor görünür,
Mani olmak ne mümkün,it ürür kervan yürür.

Fırsatlar elde iken,çalışıp da kazanma,
İş yapacak olana dereden su götürür.

Kıskançlıktan çatlatıp, hırslarından patlarlar,
Samanların altından ne dereler götürür.

Yok ülke batıyormuş, ekonomi bozukmuş,
Felaket tellalları nasıl kaval öttürür.

‘’Devlet’’ topraklarını ‘’Bahçeli’’ köşk saymışlar,
Çıkarlarına doğru dümenleri döndürür.

Ne kadar çok yiyorsa, o kadar milliyetçi,
Bunlar var ya ah bunlar, bunlar ocak söndürür.

Karşılıksız sevginin adı it beslemekse,
Millet, oyları ile sandıklara gömdürür.

Öyle tokat atar ki, kalkamazlar bir daha,
Erkeğim diyenleri işte bu dert öldürür.

Hatasını görüp de pişman olmak suç değil,
Fazilettir; görünce, yanlışlıktan dönülür.

Dışarıda dimdik duran güçlü Türkiye için,
Gece-gündüz çalışan hiç hakir mi görülür.

Sevgi ve kardeşliği kalkınmayla besleyen,
Hükümetlerin ancak ellerinden öpülür.

Hakikat karşısında inatlaşmak abestir,
Erdoğan adamlarla bu kervanı yürütür.

Osman ERDOĞMUŞ