Kervan Şiiri - Mehlika Zafer

Sağır kervanlara sesleniyorum
Yusuf'un yalnızlığında
Sahte muştular kumdaki ayak sesleri
Ümidini yitirmiş insan
Bakar mı suyu çekilmiş kuyuya
engebeli yollar
kaplumbağa sırtına yuva kurmuş kuşlar
aşılır mı bilinmez kırıntılarla dolu dik yokuşlar
Ne gecenin manası var ne gündüzün
Boynu yere prangali,
Hep sarı sapsarı kumlar
Her biri birbiririn aynısı uçuşan tozlar
seraba bile hasret umutsuz dalgın bakışlar
kaplumbağa sırtına yuva yapmış kuşlar
aldanisa muhtaç esir bir ruh var
bir taş atın
urksun urkekliginden bile ürken kuşlar
belki bir müjde doğar
Yirmi sekizinde bir gök gürültüsünden
Gönüllere huzur dolar...(Rad 28)