Kervan Şiiri - Ferhat Eripek

Yassı ve enli yaprak ,
Göz yaşları boş ,
Asılsız , saçma . . .

Kula renkte at , alacalı keklik utangaç .
Yolcu yolunda gerek ey sevgili ,
Tarhananın altını kapat .
Kısmet , nasip dönmek .
Ben sefer yolcusuyum ,
Döşeğim sırtımda , yüküm ağır .
Eceller , ölümler de var ,
Düşman taşı , zalim kadar .
Seraplarda gözüken haydut !
Güneşte kavrulan gözlerden , ırak .
Büyük erkek kardeş ,
Yani ağabey ,
Saygıdeğer , ulu kişi .
Sermaye , servet , şan , şöhret .
Zehir konuldu ak sütüne , mersiye okundu .
Nakışlı örtü atıldı üstüne ,
Kanunlar , hükümler ,
Böyle yazılmamıştı Kavillere . . .

Sürü diz çöktü ,
Bülbüller , seher kuşları Cilo dağlarında .
Dövüşmek , kavga etmek ,
Dağ sırtlarında değil ,
Meydanda açık , meydanda eşkere .
Halk inancına göre , yapılmalı ,
Fişenglik takılmalı beline ,
İşlemeli bir mavzer ,
Tutulmalı elde ucu yağlıklı , ucu sivri .
Şimdi ödeşmek vaktidir ,
Lüleyi dağlamak ,
Ökçeni devirmek gerek ,
Kanlı paranın , gaddar ustası .
Ak gömleğini , ala boyamak gerek ,
Fildişi büyüklüğündeki fişekle .

Ben sefer yolcusuyum ,
Hıncımı gebe bırakanı ,
Toprağı yorgan ederim . . .