Kervan Şiiri - Ali Yıldırım

Ali yıldırım KERVAN 20/01/2011
Ne kervanmış yolculuğu bitmedi,
Tozlu topraklı yollar geçti yorgunluk nedir bilmedi
Ta (hz) Adem’den bu yana vuslat görmedi,
Gurbeti ruhunda taşıdı bu kervan.

Her asırda mahzundu her asırda tutsak,
Gözlerde firardı,yollarda hasret,
Gül yaprağında bir damla hayat.
Bülbül misali yanar bu kervan.

Özünde sadakat menzili sevgi,
Kimileri dağ deldi kimi delirdi,
Menzilden çıkanlar hepten rezildi,
Tutkuyla sarıldı yola bu kervan.

Mekandan soyutlanmış,sureti meçhul.
Kerbelada ölümdü eyyüpte sabır,
Görünmez bir şey ama gönül’e yakışır
Yağmur olur yağar göz de bu kervan.

Yolcular çilekeş,yollar kederden;
Hakka ulaşmayan kervan geçmez bu köyden.
Tebessümdür gönül bahçemizde yeşeren,
Hasatı mahşere taşır bu kervan.

Suskunluk sevdanın gölgesinde yaşarmış,
Aşk denilen kervan aşka bakakalmış,
Esevelli Ali’nin gönlünde müebbet bir sevda,
Bu kervan hakikati hakka sunarmış.

28/01/2011