Kervan Şiiri - Nev-i Tecessüs

Bir çöl kervanındayım şimdi,
Sonu olmayan seferdeyim,
Kimsenin bilmediği bir yerdeyim.
Yol yordam bilmeden girdim bir kez,
Şimdi kendimden bihaberdeyim.

Boğuk havayı içime çekiyorum usulca,
Sonra ürkek Kasım güneşine bakıyor,
İçimi ısıtmasına izin veriyorum.
Ve bir rüzgâr esiyor uzaklardan, duyuyorum,
Kokluyorum, hissediyorum…

Neden sonra anlıyorum,
Bir gül kokusu geliyor uzaktan.
Uçsuz çölde açmış bir gül.
İmkânsızlıkta kendini yoğurmuş da,
Nârin kokular saçmış bir gül.

Sonra kokusunda kayboluyorum gülün,
Aklımdan aklımı çıkarıp da.
Sevdasına dalıyorum gülün,
Sevdamı kokusunda karıp da.
Âşık’ı oluyorum gülün,
Eşsiz güzelliğine varıp da…