Kervan Şiiri - Mehmet Kızılırmak

Dolu dolu gözlerim,
Çünkü vakitsiz geçti kervan.
Daha erimeden doruktaki karlar, yeşermeden otlar
Göremeden geceyi, gittiler.
Bekliyordum oysa yıllarca yollarını
Ocakta kaç külü kül etmiştim,
Kaç kere yeniden pişirmiştim yemekleri?
Ne hayallerim vardı, ne yapılası şeyler,
Kendi ellerimle saracaktım yaralarını,
Bir çırpıda savurmayacaktım yollara.
Hikayeler anlatacaktım en uyutanından.
Kekik kokulu çorbalar yapacaktım.
Atlarını sulayacak, doyuracak
Heybelerine aşlar koyacaktım.
Bir şimşek gibi bir anlıktılar.
Gözüm görmeden, duymadan kulağım,
Gittiler.
Bir akşam vakti bir akşam hüznüydü
Güneş dağ arkalarını mesken tutmuştu
Bir hışımla, bir süratle geçtiler.
Ben biliyorum;
gittiler.