Kerpiçsaraylar 3 Şiiri - Salman Cigdem

Şimdi,dağa çökmüş bulutlar gibi,
Mahsun ve yalnızsın ey kerpiçsaray.

Artık kuşlar yuva yapmazlar damına.
Demir parmaklıklı pencerenden harmana,
bakmaz artık kimseler.
Ne nefesler çıkardı sineneden
ne bakışlar çıkardı göğe doğru o güçlü bedeninden.

Şimdi yıkılmaya yüz tutmuşsun ey kerpiçsarayım.

Ey kerpiçsaray;
has kundağım benim.

Bak şimdi odalarında at koşturan tahta kaşıklar,
Sert geçen son kışta odun oldular.
Ve vurmuşlar atlarını sarayımın yıkıntılarında.
Kendilerinide ceviz sandıklar,ın dip köşesine atmışlar.

Kim göre kim çıkara.
Ey kerpıçsaray,
Anamın has kundağı.
Bilirim direklerin yorgun.
Kerpiçlerin dargın.
damın akıyor.
dayan be dayanda yıkılma.