Karanlık odada, uyuyan çocuk
Pencerede yanan kerpice aşık..
Yorgun ışıklarla nurlanan kerpiç
Çocuğun gönlünde, aşkla karışık...
O çocuk, o kerpiç, o ışık; yorgun
Onlar anlatamaz, mutlak gerçeği...
Kerpice vurulan gönüller solgun
Gerçek deniziyle boğmuş benliği...
Akıl, ışığıyla övünen kerpiç
İlim, bu kerpici yoğuran eller..
Ve toprak damlarda, bir yalnız gece
Bir serin sükutla neleri bekler?
Kayıt Tarihi : 10.10.2005 15:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!