Kırk baş kırk adımla alın terini taşırlardı
Kırk nefes pemcerelerden dışarı taşardı
Naralar sarayımın ahşap kapısından dışarı kaçardı
Gece göigem göğe çıkardı
Oy kerpiç saraylar
Çünkü temelinde dedemin alınteri vardı
Damında kara toprak
Duvarlarında kara toprak
Zemininde kara toprak vardı
Odalarında hayat vardı
Serin ve ferahtı toprak kokardı
Oy kerpiç saraylar
Selamımı almaz oldunuz bilmem neden
Söyle,küstünmü bana kıynatlı maden
Yoksa dolaşmazmı içinde ter kokan insanlar?
O yüzdenmi dargınsın bana?
Oy kerpiç saraylar
Odalarıda sürünerek gezdiğimi unuttunmu?
Kireç giydirilmiş duvarlarına tutnarak attığım ilk adımımı unuttumu?
Bir hırsız gibi pencereden içeri süzülerek girdiğimi unuttumu?
Ne çabuk unuttun bedenimin gurbete sürgün gittiğini;
Oy kerpiç saraylar
Yıkılmayın ne olur direnin zamana karşı
Sizi unutan insanlara karşı
Kımatınızı bilmeyen kıymatsızlara karşı.
Oy kerpiç saraylar!
Kayıt Tarihi : 18.9.2007 10:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ayrıca duyarlı yüreğinize sağlık
gerçekten de o toprak saman ve ahşapla yapılmış
bizim sarayımıdı
ama size acı gerçeği söyleyim
onlar direnemeyecek malesef
dünyanın en vahşi canlısı onu unutmakta kararlı
insan...
TÜM YORUMLAR (1)