Kerpiç Evler Şiiri - Zeyd Siner

Kerpiç duvarların ardında açtık gözlerimizi
Tenimiz de toprak evlerin sıvası gibidir
Sarıya çalar yanaklar, kurudur dudaklar
Güneş yakmıştır tenimizi

Gecesi karanlıktı o duvarların ardı
Korku yoktu kalbimizde
Karanlığın ve serin havanın akreplerine karşı
Geceler boyu izlerdik yıldız dolu arşı
Uykuya dalardık bin bir gece masalları gibi hayaller kurarak

İçimiz, dışımız sevgiydi
Yalan sinmezdi alıp verdiğimiz nefeslere
Yazın güneşi kızgın, kışın ayazı sertti
Fitne fesat girmezdi temiz gönüllere, o kerpiç evlere

Toz pembe değildi hayat, gül gibi
Fakat gönüller narindi gül yaprakları gibi...