Ölüm bize hep uzaktan esti, sanki tatlı bir rüzgar
Düşün, ne kalacak elimizde nedir kar
Meyvesi ermiş ağaçtaki sararan birer yaprağız
Korkma, acı önce gelir, ölümde sevinç var…
Kendini avuttuğun yalanlar kadar gerçeksin
Ne kadar dik dursan da ayakta ölmeyeceksin
Şu dünyada yaşadıkların, kerpiç yapılı duvardır
Sel vurmasa bile, çürüyen samandan göçersin…
Mağrur olma, alçalt biraz kendini
Yalnız hırçın sular yıkar kendi bendini
Topraktan aldın, toprakta, toprağa vereceksin
Sırça saraylarda Karun’la donatsan da bedenini…
Kayıt Tarihi : 10.10.2008 23:32:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ölüm; Anadolu bozkırında, sanki daha vakur, daha gerçekçi, daha yalın ve belki de insanımızın alınyazısı. Bilmek ve kabullenmek istemeyenlere...
