Kerpeten Kısgacında Yüreğim

Kerpeten kıskacında yüreğin, ne yazık!
Ha sıktı, ha sıkacak!
Bir tende can suyun, bir bende.
Ha çıktı, ha çıkacak!
Acını paylaşıyorum.
Ancak!
Aynı kerpeten ağzında yüreğim,
Bıraksan kanayacak.

Bir parmak ucu duyarlığında,
Beni kanayan kılcal damarlarının seline salıp,
Sol yanında açtım ilk yardım ellerimi,
Lokman’ın efsunununa sardım yar kederini.

Başımın sıcaklığını taşır hala sol yamacın
Bilirim,
Emanetim,
Şahadet parmağınla perçinler sevdamı,
Dokundukça her tanesine andacın.

Var say!
Ellerin ellerimde.
Var say!
Gözlerim sevi çiseler çimenlerine,
Var say!
Bin kez ölsem de bedenimde,
Yine de!
Iramam yar, senden bir santim öte.

Ne çok yerleşmişsin yüreğime,
Misafirliğin bile yok.
Kıvrılmak istedim bir köşeye!
Senden gayrısına yer yok.
Bana bile!