Kerpeten Şiiri - Muhammet Üresin

Kaç gün oldu böyle yapayalnız uyanmaya başlayalı inan hiç bilmiyorum
Belki de ay oldu hatta yıl oldu sanki günün gecenin farkına varıyorum
Yatıyorum kalkıyorum artık yaptığım herşeyi alışkanlıktan yapıyorum
Sanıyorum ruhum gitti çoktan tenden ama dışarıdan bakınca yaşıyorum

Perdeler hiç açılmıyor artık odam da unuttu sahi ne demekti aydınlık
Kimseler çalmıyor kapımı hoş çalsalar da kalkıp açacak takat yok ne yazık
Yerde biriken şişeler delik deşik hatıralar bana senden kalanlar artık
Nerdeler ölsem ayrılmam diyenler hala hayattaysak söyle biz nasıl ayrıldık

Gelmiyor muyum bir kez olsun ben de aklına öyle durup dururken bir sebepten
Düşmüyor muyum hiç hatırına sahiden unutulduk mu silindik mi o kalpten
Kesmiyor beni inan artık senden başka ne sevdalı bir yürek ne bir körpe ten
Gitmiyor başımdan bir an o yokluğun canımı ciğerimi söken bir kerpeten