Kermeslerde Oturup Çay İçmiyordum

Burada hoş sayılmaz şahsımın oturması,
Saç böreği yiyerek, çaylar yudumlaması…

Bir kere kovulmuştuk, sonra tekrar kovulduk,
Küsmüştüm defalarca, alınır da olmuştuk…

Ücreti esirgemem, kazansınlar isterim,
Sosyal hayat bilirim, ne varsa yer içerim…

Fazla da oturmadan çok şey satın alırız,
İşimiz gücümüz var ardından da kalkarız…

Hakikat konuşuruz, üstelik samimiyiz,
Dünyayla ilgimiz yok temiz düşünceliyiz…

Yakından tanısanız, buna hak verirsiniz,
Adeta aptal gibi, utangaç birisiyiz…

Suçum bekârlık olsa yanılabilirim de,
Kulağıma da geldi, tahminim bu şekilde…

Açıklayamazsın da çünkü evli değiliz,
Bu şahsım için usul, rencide ediliriz…

Sonradan anladım ki suçum bekârlığımız,
Yanlış düşünüyorlar yanlış anlaşılmışız…

Tam bir yıl evveliydi uç masada oturduk,
Yanımda da birisi, çay ve tatlı yiyorduk…

Vatandaşa bakmadan, arkadaşla meşguldüm,
Elimde kâğıt, kalem hem neşeli hem hürdüm…

Ardından börek aldık, Rab’den bahsediyorduk,
Laf lafı açıyordu ne de çok olumluyduk…

Kermesten birileri, bizleri izliyordu,
Neşeli hâlimize, nefretle bakıyordu…

İhtiyar kalkın dedi, açıkça kovulmuştuk,
Elimizde tabaklar hem de rezil olmuştuk…

Arkadaş muhteremdi orada tanışmıştık,
O da kovulmuştu, yanlış anlaşılmıştık…

(2011)