Kerkük Horyatları Şiiri - Veysel Soysal

Asanı
Al eline asanı.
Sağla orda, asanı.
Nemrutun kabrine koy.
Türkmenleri asanı.

Budala
Eğri kılıç but ala.
Baykuş konuş bu dala.
Kerkük’e yan bakanlar;
Ya Mecnun, ya budala.

Saçma
Varını boşa saçma.
Arap’ın fikri saçma.
Kerkük’e kim kast ede.
Gözüne değe, saçma,

Bu dağdan.
Geçmem, bu kırdan, bu dağdan.
Göz sakınmam budagdan.
Kerkük’e (tövbe) o düşse.
Men ölürüm bu dağdan.

Dür.
Ne sedef kaldı, ne dür.
Bu en bunlu günündür.
Kerkük’ü Kürtler alsa.
Kefen bohçamı dür.

O kuma.
Ne diyormuş o kuma.
Bana maval okuma.
Kerkük’e giren yadlar.
Hedef olur, okuma.

Dara meni.
Düşürdüler, dara meni.
Gel, Musalla’d’ara meni.
Yıka meni, dara meni.
Kerkük’ten vazgeçer isem;
Çekiverin dara meni.

Nesine.
Ne saklana, ne sine.
Ne döş kaldı, ne sine.
Bilmem ki zalim Arap,
Güveniyor, nesine?

Kuzular.
Gün koparır, kuz ular.
Ölür körpe kuzular.
Yadın derdi sağlandı.
Benim derdim kuzular.

Yar emi.
Bu sitemler yar’e mi?
Bin yaşasın yar emi.
Tuzhurmatı tuz basar.
Kerkük oyar yaremi.

Ye derim.
Ağu aşı ye! Derim.
Şehit düştü, yed’erim.
Kerkük’e gözüm feda.
Elim ile yederim.

İncidir.
Tazehurmatı incidir.
Altınköprü birincidir.
Kerkük’e bir söz söylense.
Menim gönlümü incidir.