Kerkük Şiiri - Arif Atılgan

Birgül idin bülbül idim
Yad elde solan Kerkük
Bir ateştin közde piştin
Yürekte yanan Kerkük

Hüzün dindi sızı sindi
Feryada döndü Kerkük
Bir sır oldun sabır oldun
Dilden düşmeyen Kerkük

Zaman geçti Yaman geçti
Yarına hasret Kerkük
Selam gitti kelam bitti
Bekler muradın Kerkük

Dağlar sustu bağlar sustu
Türküler yandı Kerkük
Canın yandı canan yandı
Bir canla kaldın Kerkük

Han oldun sen viran oldun
Yetim kuzusun Kerkük
Kan oldun sen can oldun sen
Davamın adı Kerkük

Bahar geçti nazar geçti
Gönül üşüdü Kerkük
Har içinde zar içinde
Boyun bükersin Kerkük

Kanat kırık murat kırık
Göğe yükseldin Kerkük
Bir baş oldun bir taş oldun
Davama bedel Kerkük

Dil susacak yol susacak
Bir gün sararız Kerkük
O gün gelir şan gün gelir
Sevinir elbet Kerkük

Kan duracak can duracak
Burnumda tüter Kerkük
Sevda değil vefa değil
Vatanla güler Kerkük

Yemin ettik zulme yettik
Dualar eder Kerkük
Uyan vaktin dayan vaktin
Şafakta doğar Kerkük

Zulüm yıkar ölüm yıkar
Ama sen sağ kal Kerkük
Bir saz gibi avaz gibi
İnlersin her an Kerkük

Bir çınardın bir sınırdın
Gönlümde tahtsın Kerkük
Hep yaraydın bir saraydım
Dilimde ahsın Kerkük

Tuna gibi Fırat gibi
Kadim davamsın Kerkük
Bayrak olur toprak olur
Özlemin biter Kerkük