Kerkük Şiiri - Cuma Kasapoglu

Başımın gölgesi belası sensin
Gönlümün solmayan lalesi senin
Dünya servetinin kalesi sensin
Servetin harcandı kalmadı Kerkük

Dillere destandır çektiğim çile
Koçak dediklerim gelmedi dile
Gizlice ağlayan annem de bile
Saçını üstüme yolmadı Kerkük

Aynalara düşman oldu bakışım
Sabrıma sığındı belalı başım
Kendimi incittim aksın göz yaşım
Belki Hasa dolar, dolmadı Kerkük

Senden kaçıp gidip etmezim firar
Uğrunda ölmektir bendeki karar
Sınık gönül bir de mutluluk arar
Dolandı dolaştı bulmadı Kerkük

Beline sarıldı veremli renkler
Sancıma sancılar her gelen ekler
Yıllardır gözlerim mutluluk bekler
Gamdan başka kapım çalmadı Kerkük

Vuran beni vurdu saldırdı derde
Kanıma bulandım doğduğum yerde
Düşürttün yıkıldım dik durdum bir de
Ben durdum göz yaşım durmadı Kerkük

Püsürü peşine takıp gelmişler
Dağlardan taşlardan akıp gelmişler
Gülleri çiçeği yakıp gelmişler
Mavi renkli gülün solmadı Kerkük