Kerkin Pınarı Şiiri - Mehmet Ali Üstün

Bahar geldi seni sevdim,Kerkin Pınarında gördümde
Dalgalı saçların vardı fersizdi gözlerin bir garip
Tavşan gibi de ürkek.
Korkuydu acıydı çektiğin
Ne yolunaydı çilekeşliğin?
Sen suskun sen na-çar açaydım dertlerini n'olaki...
..........................
Soğuklar erken geldi, pınar ayağı buz tuttu
Mehtap tanık;
Seni sevdim tarifsiz
Yiğitliğin kaç para eder,Sevdan neye yarar
Her yanı keskin bir bıçak bu; dini yok,imanı yok
Töredir... allahsız cellatlar elinde
..............
Geldiler,atları ve mavzerleriyle
Bağdaş kurup tekmil aldılar işgalci çeteler misali
Kıpkızıl şafakların alacakaranlığında
Çakalsı gözlerinden alevler fışkırdı
Öfkeden deliye döndüler,
Sen diklenende...
Kollarından bağladılar önce
Sonra aşırdılar bir dağdan öbürüne
Yağlı mavzerlerin ortasında
Nallarından şimşekler çaktı atların.
.............................
Dördüncü karı oldun Molla Reşid'in duasıyla sevmediğine
Düşlerin paramparça
Yuvarlandılar kayalıklardan aşağılara
Zozan inledi.
.............
Yüreğim perişan
Çivili fıçılardayım sanki
Kerkin Pınarına gömdüm umutlarımı
........................
Sen yoksun!
Açaydım dertlerini n'olaki
Dillerim kopsun!