Kerime'nin Mehmet Şiiri - Recep Uslu

Kerime’nin Mehmet
Kerime’nin Eyüp’ün oğlu
Çocukluk arkadaşım
Dört beş yaşlarında
Evlerinin bahçesinde birlikte oynardık
Bir de kız çocuğu vardı
Bazen anamız olur bazen ablamız
Evcilik oynardık
Tozdan topraktan ottan çöpten
Yemek yapardı
Biz tarladan gelirdik
Yaptığı yemekleri
Yer gibi yapardık
Hiç kavga ettiğimizi hatırlamıyorum
Büyüklerimizin
“Nerde bu çocuklar”
Dediğini de…

Kerime’nin Mehmet
Kerime’nin Eyüp’ün oğlu
Benim küçüklük arkadaşım
Hep merak ederdim
Neden “Kerime” diye
Köyümüzdeki lakaplar
Hep erkek ismiyle başlar
Çengellerli Hacı İbrahimler
Çengellerli Bekirler
Hasanlari, Ömerler,Tahirler, Arifler
Berberler, Çobanlar, Sakalar
Daha başkaları da var
Kerime ise bayan
Bu lakap neden takılmış
Meğer Osmanlı kadınmış
Seferberlik zamanında
Köyü başsız bırakmamış
Muhtar olup moral vermiş köye
Bütün erkekler cephedeyken
Toprağı işlemiş buğday ekmiş
Ekmek lazımmış askerine
Hayvan beslemiş
Et lazımmış erine
Köylüyü köy odasında toplamış
Yapılacak işleri planlamış
Ayakta tutmuş
Köyü de köylüyü de……..

Yıllar yıllar sonra
Bir düğünde karşılaştık Mehmetle
Bana bunları anlattı
Büyük büyük babaannesi
Yiğit Türk kadını
Örnek olmalı
Kocası varken yanında
Yok iken tek başına
Allah bereket katsın
Ekmeğine aşına.