Benden gidenler de oldu.
Ama kimseden gitmedim ben.
Zaten gelmemişim ki kimseye
Hiç.
bir gün giderim belki, diye.
Alıp başını gitmek değilmiş özgürlük,
Gençlik çağında uzattığın saçlarını
Savurduğu yöne deli rüzgarın.
Her olduğun yerde seninle olan,
Seni düşünen birinin olmasıymış.
Fırtınada yelken açmak,
Sen benim, benim olmayanımsın.
Hiç bu kadar benim olamamış,
Olmayan parçamsın.
Ayaklarımsın mesela, benim olmayan
Koşup sana geldiğim, beni sende bulduğum.
Çıplak tabanlarıyla ıslak toprağa bastığım.
Kırılmış tırnaklarımla bir çizik daha attım,
Geçip giden koca bir gün adına,
Baş ucumdaki duvara.
Ve birden dökülmeye başladı mazi,
Düşüncelerimin ıslak zeminine.
Şuradaki çizgiler miydi hayatımın baharlarına ait olanlar.
Beni rahat bırak kadın
Bırak ki seni istediğim gibi seveyim
Sen yanımda yürürken seni düşüneyim
Elini tuttuğumda susayım, bizi düşüneyim
Bana güzel sözler söyle deme işte
Meşgulüm güzel şeyler düşünüyorum
Doldurdu kanatlarını
saçlarımı savurarak
başımdaki heyecanları yelkenlere taşıyan
özgürlük yüklü rüzgarlar
halatlarını bırakıp denizlere teslim ettiğim
gemimin
Terk edilmiş bir evim şimdi
Ne evi, bomboş bir bina
Camlarım, yaramaz çocukların attığı
taşlarla kırıldı
Rüzgarlar esiyor içimde
Çatım da akıyor, üşüyorum
Üşüdü ölüm, ayazı dağlayan gecede,
Binlerce fidanın kanıyla kızıllandı şafak.
Doğan gün buruk, doğan gün doğduğuna pişman...
Deniz dalgalarıyla yazacağı zaferin çoşkusuyla sarhoş,
Vatan toprağı gururlu, vatan toprağı mağrur...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!