Bazen insan çok şey kaybeder bilmeden, elinden gidenler bir daha gelmeyeceğine ant içer.
Bazen insan çok kez yapamaz kendini kaybetmeden, kaybolmaların çıktığı son, varmamaya ant içer.
Bazen insan çok bile sever, karşısındaki onu sevmeden; insana olan inançların karşılığı unutulmaya ant içer.
Bazen insan çok ama çokça ant içer soluksuzca yudumları kesilmeden, yalnızlık bizim yerimize de ant içer.
Benim yaram dağlanır Maraş'ta, duvarlar başıma başıma, insanlık namına, türküm oradadır.
Düşmanlığı bırakmış telaşlı eller, korku yüzünde masum çocukların hayrına, türküm oradadır.
Çokça canımız Hatay'da, Yanmış gözlerim kederde, yetemiyoruz biz ne acına ne canına.
Söz ne sende ne bende sorumlular başımda, canlar yaşasın istiyorum artık insanlık namına.
Çabaladığım, üzerine hayaller kurduğum, yollarıma çıkmanı arzuladığım bir sen.
Çektiğime çekeceğime değecek, her adımımda "iyi ki varım" dedirtecek bir sen.
Sokaklarda yalnızlığa bürünmüş, içten içe kendini kemiren bir ben.
İnzivaya çekilmişliğim var, inancımı bulamayışım var, sebepsiz sevgisiz bir ben.
Gidilecek durak belli bizsiz bir evren, hafızamızda kalanlarla yetinen bir sen bir ben.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!