KERHEN
Koynumda sancılar doğuyor
Sıtması var yalnızlığın
Ayrılığın keskin bir bıçak gibi
Düşüyor gözlerimden yol izlerin kayboluyorum
Gece tenha soğuk kaldırım taşlarında göz yaşlarım
Ve ben sırıl sıklam koşuyorum kara kayalıkların başına
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
