Biliyorum zaman geçtikçe artıyor
Acılarda katlanarak yükseliyor
Kalbimin içini yavaş yavaş yarıyor
Çıkacak canım ölümden kaçıyor
Korku amansız bedenimi sarıyor
Bu fani vücut seni göremeden ölüyor
Sessiz bir yerdeyim kütüphanede miyim,hayır
Yoksa uzayda mı olmalıyım,hayır
Anladım evimin içindeyim,hayır tabiki
Anla artık ordasın onun kalbimde
Değerinin olmadığı yalnız istikbalsiz yerde
Onun aynasındasın pisliksin bir el izi gibi
Anladım dünyadaki en büyük kötülükleri
Umut ve pişmanlık
Benim için sadece umut vardır
Pişmanlık yoktur
İnsanların koyduğu ve herkesin boş ögütleridir pişmanlık
Eğer bir şey yaptıysan ne olursa olsun pişman olma
Girerim o kapıdan içeri
Tutarım elini tek biçare
Ol benim cümlemdeki yüklem bare
Çizerim kağıdıma vücudundaki hare
Küsmedim hatırlarsın belki bi are
Dönersin istersen eski haline sare
Yürüyorum eğilen sokak lambalarının olduğu
Kuşların tepelerine yuva yapıp konduğu
Hırsızların amansızca soyduğu
Balıkların denizde bile boğulduğu
Sevmeyi sevilmeyi sevgiyi bilmeyenin olduğu
Kasvetli bir sahilde yaşıyorum
Çıktık bir yola birlikte artık
İkimizde çöplerden çıkan artık
İki aşık ayağa kalktık
Tek yatağa beraber yattık
Kurtulmak için hayattan kaçtık
Durdurak bilmeden uzaklaştık
Seninle aramızda olan zaman kayboldu
İkimizinde ruhu hapsoldu
İçimizdeki çocuklar yok oldu
Aşkımız o balkonda soğuruldu
Aramızdaki yakan zincir soğutuldu
Seninle olan samimiyetim kayboldu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!