Kerem Kılınç Şiirleri - Şair Kerem Kılınç

Gökyüzü griler içinde, umutsuz bir bakışla,
Yağmur damlaları düşer yavaşça toprağa.
Rüzgar soğuk ve keskin, ruhumu deler geçer,
Bu dünya soğuk ve acımasız, içimi sarar sis.

Yalnızlıkla dolu bu karanlık odada,

İnsanlar kalabalık, gürültü ve saçmalıkla dolu,
Nefretim zaman zaman derinlere iner, kulaklarımda çınlar.
Kelimelerinin ardında saklı maskeler, yüzlerinde gülümsemeler,
Ama içimdeki hüznü anlamazlar, düşlerimdeki denizleri bilmezler.

Sözleri dolu boşluk, düşünceleri sığ,

Insanlar birer hastalık, telaşları yakar içimi,
Düşlerimde kaybolurum, her karmaşa içinde.
Yalnızlık ise huzur, sessizlik benim sığınağım,
Yıldızlarla konuşurum, gece benim dostum.

Sokaklar kalabalık, yürekler gizli sıkıntılarla dolu,

Geceleri yıldızlar titrer gökyüzünde,
Yalnızlıkla ben, sessizce düşünürüm,
Kelimelerim problemli, insanlarla anlam vermez,
Dünya buğulu bir cam ardında, uzak, uzak öter kuşlar.

Sessiz odamda yankılanır yalnızlık sancım,

Those notes are like some dancing star,
And now you're gone, just like everyone.

Kimsesiz yalnız bir hayat çölde gizli hazine,
Ruhumun sessiz hali, derin bir deniz mavisi.
Kendi dünyamın hükümdarı, sessizce yürürüm,
Gecenin yıldızları dostlarım, sessizliği örnek alırım.

Kuşlarla konuşurum, rüzgarla dans ederim,