Ben anayım, özünüm...
Ben, ömrünü katık yapıp
Bitmeyen sevgisine
Gözünün aradığı anda
Yanında gördüğünüm.
Ben, orduyum, bölüğüm...
Seni düşünürken
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
Bir gelincik açılır ansızın
Bir gelincik sinsi sinsi kanar
Seni düşünürken
Devamını Oku
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
Bir gelincik açılır ansızın
Bir gelincik sinsi sinsi kanar
Seni düşünürken




nedir bu anaların bencilliği:))ben de babayım ve aynı duyguları taşıyan evlat diyince göz uçları sızlayan bir baba... ama şiiride kıskandım hani..:))niye ben baba şiiri yazmadım diye..tebrikler..
Ben, orduyum, bölüğüm...
Ben, yüreğinde yüce derman
'ANA' dediğinde çözülecek olan
O, koskocaman kördüğümüm.
Evlat denince akan sular duruyor ...
Tebrikler ancak bu kadar güzel anlatılırdı...
Saevgilerle...
kutlarım,anneliği ne güzel özetlemişsiniz.Allah sizi birbirinizden ayırmasın.Evlat insan hayatındaki tüm boşlukları dolduran tek varlık bence.Yüreğinize sağlık..
Nasıl da tutkundur kerem s,ze aslı'yı kıskandırırcasına, çatlatırcasına;... Güzel bir duygu şiir olmuş sunulmuş ana yüreğiyle.. Alkışlıyorum.. Barış ARDAHAN...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta