Bir zamanlar İranda bir hükümdar yaşardı.
Ne bir oğul evladı,nede bir kızı vardı.
Hele birde,bir keşiş ona hazinedardı.
Aynı dertten müzdarip,oturdu konuştular.
Bir müddet sonra keşiş yaklaştı hükümdara.
Dedi gel durmayalım biz avare,avare.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta