Bir zamanlar İranda bir hükümdar yaşardı.
Ne bir oğul evladı,nede bir kızı vardı.
Hele birde,bir keşiş ona hazinedardı.
Aynı dertten müzdarip,oturdu konuştular.
Bir müddet sonra keşiş yaklaştı hükümdara.
Dedi gel durmayalım biz avare,avare.
Bir taşzehir verin bana içeyim
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Devamını Oku
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
